شروع

باسمِکَ اللّهُمَّ؛

 

آدمای زیادی رو می‌بینیم تو زندگی‌مون. یه سریا میان و میرن تو تاکسی و پاساژ و خیابون، یه سریا سلام علیکیِ مختصرن مثلا سوپری محل، یه سریا میشن همکارت که روزانه می‌بینی‌شون و ته‌ش یه رابطه نظام‌مند خشکه. یه سریا رو هم از دور آشنایی داری. یه سریا اما هستن که ازشون یاد می‌گیری، تو بُعدای مختلف تقویت‌ات می‌کنن، ازشون خسته نمیشی. یه نخ تسبیحی بین‌تون هست که دوست داری کمال استفاده‌ش رو ببری. اَشارات میشه یه همچین محملی با یه همچین آدمایی. اینکه چقدر خونده میشه مهم نیست، مهم یه دفتر یادداشت جمعی، یه خاطره نوشتاری مشترکه با نزدیکترین‌ها که

جُن‌ها فدای مردم نیکونهاد باد

3 نظر

  1. خط سوم

    سلام
    میخواستم بپرسم این بلاگ، با این شروع، به این معنا است که یه غریبه نمیتونه جزوی از این دفترچه خاطرات دسته جمعی بشه؟ منظور اینکه اینجا فقط برای افراد نزدیکتونه یا امکانش هست غریبه ای رو هم راه بدید؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *