تو انگار کن از روستا رفتی شهر، مرام و احوالات آدما منظورمه وگرنه که جفت‌شون تو یه متحده! پایتخت‌ان. آدما تیپ مهمونی، همه ادکلن‌زده و سانتی‌مانتال دارن میدون از این ایستگاه به اون ایستگاه، اخلاقم ندارن اکثرشون؛ خلاصه شهری دیگه. اینجا سیستم حمل و نقل شهری‌شون Contact less هست، یعنی …
نوار نقاله همینجور می‌چرخه و چمدونا نیومدن هنوز، مرتضی رسیده فرودگاه و میاد دنبالت. چند وقتی هست که خیلی پیگیر وضع کشور اعم از سیاسی و اجتماعی و بی‌لیاقتی مسئولین نیستم، مگه اینکه اداره‌ای می‌رفتم و گیر اداری‌ای می‌خوردم، یه غری می‌زدم که بابا چه وضع مملکته. چمدون قهوه‌ای رو …
پلاستیک آقا، پلاستیک خیلی مهمه. چند پی (پنس) شارژشه. صبح شنبه روزی میری واسه دویدن، پلن عصر گشتن و خرید خونه‌اس. برنامه زندگی تومنی سنار فرق داره، دیگه داستان نمی‌تونه خرید صبحونه و لاته تیک‌اوی و خرید طرح ترافیک و ناهار رستوران و الخ باشه. از دویدن بر می‌گردی، قهوه …
مسیر بلوار کشاورز نزدیکای میدون ولیعصر یه بنده خدایی هست که نشسته و سنتور می‌زنه. ساعت ترافیکی صبحه و یه چند دقیقه‌ای روبروش هستم. به چهره و دستاش دقیق میشم. معمولا به چهره‌ها دقیق میشم. خطوط صورت، عضله‌های دور چشم و خود چشم‌ها که همه چیز رو میگن. تعجب، خوشحالی، …
مسیر کلاس زبان و ترافیک‌ش. ذهن‌م همینجور مشغول بود. از اون مشغولیتا که نمی‌دونی گیر کجاس. یعنی می‌دونی، نمی‌دونی کجاش گیرت انداخته. پشت چراغ قرمز، زمان‌ش طولانی بود و دیگه غرق شدم. فهمیدم کجا بودم، نجف. روی در ورودی سجده کرده بودم و… خیلی طولانی شده بود دیگه، یه روز …
سال نو و دو بود گمونم که رفتم اولین کفش کوه‌م رو خریدم. برنامه‌م هفتگی بود که شکسته و بسته اجراش می‌کردم. یه وقتایی تنهایی، یه وقتایی با یه گروه ده نفره. خلاصه ول کنش نبودم. جذابیت داشت، انگار نمود بی‌آرایش و تک‌بعدی خود زندگی بود، بدون همه اون پراکندگی‌هایی …
باسمِکَ اللّهُمَّ؛ آدمای زیادی رو می‌بینیم تو زندگی‌مون. یه سریا میان و میرن تو تاکسی و پاساژ و خیابون، یه سریا سلام علیکیِ مختصرن مثلا سوپری محل، یه سریا میشن همکارت که روزانه می‌بینی‌شون و ته‌ش یه رابطه نظام‌مند خشکه. یه سریا رو هم از دور آشنایی داری. یه …
